Η Ντέλλα μιλά για το παρελθόν της με ευθύτητα και μικρές ή μεγάλες δόσεις αυτοσαρκασμού με τον ίδιο τρόπο που γράφει. Τα λόγια της στο βιβλίο κόβουν με ακονισμένη ειλικρίνεια το σχήμα μιας σιλουέτας που επιτίθεται στον κίνδυνο του αγνώστου και τα ανθρώπινα όρια, ενώ δεν φοβάται να κυνηγήσει τους δρόμους του λάθους, της δόξας και των παραδείσιων αντικατοπτρισμών. Γράφει, ανοίγοντας το κουτί με τα μυστικά και βγάζοντάς τα σαν πολύχρωμα φουλάρια στην επιφάνεια, χωρίς να ωραιοποιεί την αλήθεια της, ακόμη κι αν κάποιοι την αντιμετωπίζουν σαν ποντίκι εκσφενδονισμένο στις γάτες. Η Ντέλλα είναι αμφιλεγόμενο πρόσωπο και το ξέρει. Οι κριτικές που αναφέρονται σε κείνη είναι πολύ θετικές ή πολύ αρνητικές.
Τη ρωτάω γι' αυτό. "Είναι αλήθεια ότι πρόσωπα που σέβομαι τη γνώμη τους μου είπαν ότι δεν θα έβγαζαν τόσο άμεσα τα προσωπικά τους στη φόρα. Εγώ για χρόνια έζησα σε ένα κλίμα μυστικοπάθειας και μόνο στην Αμερική έμαθα να μη φοβάμαι την αλήθεια που με αφορά. Είδα ότι η αλήθεια απελευθερώνει, δεν ενοχοποιεί. Στο βιβλίο θέλησα να δέσω τα κομμάτια της ζωής μου, να πω είμαι αυτό, είμαι κι εκείνο, είμαι και το άλλο. Εκείνοι που έγραψαν με εμπάθεια για το βιβλίο, πιστεύω ότι δεν έκαναν τον κόπο να το διαβάσουν, στάθηκαν στο κομμάτι με τον Ρουφογάλη κι αυτό ήταν όλο. Όσο για τα τρία ονόματα στο εξώφυλλο, δεν τα έβαλα για να παινευτώ, τα έβαλα δηλώνοντας ότι δεν έχω πλέον τίποτε να κρύψω. Κάποτε με ρώτησε κάποιος "από ποιους ανθρώπους φυλάγεσαι;" και του είπα "από κανέναν. Γιατί μέσα από τα χρόνια έχω καταλάβει ότι κανείς δεν μπορεί να πάρει από μένα περισσότερα από όσα θέλω να του δώσω".
Έμαθε γρήγορα και από μικρή ηλικία πως για να προχωρήσει έπρεπε να ακολουθήσει το ρεύμα, μέχρι που βρέθηκε να κολυμπάει ανάποδα. Κι αυτό την τσαλάκωσε, τη φόρτισε και τη βάθυνε. Tο να πηγαίνω κόντρα στην κατακραυγή το έχω κάνει και με σφυρηλάτησε η φωτιά και το χτύπημα φορμάρουν το χαρακτήρα. Μου πήρε χρόνια περιπλάνησης μέχρι να αποφασίσω ότι θα ζήσω ελεύθερα, αλλά έκανα την επιλογή μου. Σαν καρδιογράφημα είναι η ζωή μου, μεγάλα σκαμπανεβάσματα, διαρκής κυματισμός ήμουν πότε Οδυσσέας, πότε Πηνελόπη. Τι να σου πω για μένα; Είμαι πιο απλή απ' όσο δείχνω, λιγότερο καλή απ' όσο φαίνεται, πολύ πιο ανήσυχη και η φαντασία μου τεράστια. Το "θέλω" με κινεί και το "φοβάμαι" με καταστέλλει. Κι όταν φοβάσαι κάτι πάρα πολύ, το προκαλείς και εκ των υστέρων ονομάζεις αυτόν το φόβο διαίσθηση"
Τη ρωτάω γι' αυτό. "Είναι αλήθεια ότι πρόσωπα που σέβομαι τη γνώμη τους μου είπαν ότι δεν θα έβγαζαν τόσο άμεσα τα προσωπικά τους στη φόρα. Εγώ για χρόνια έζησα σε ένα κλίμα μυστικοπάθειας και μόνο στην Αμερική έμαθα να μη φοβάμαι την αλήθεια που με αφορά. Είδα ότι η αλήθεια απελευθερώνει, δεν ενοχοποιεί. Στο βιβλίο θέλησα να δέσω τα κομμάτια της ζωής μου, να πω είμαι αυτό, είμαι κι εκείνο, είμαι και το άλλο. Εκείνοι που έγραψαν με εμπάθεια για το βιβλίο, πιστεύω ότι δεν έκαναν τον κόπο να το διαβάσουν, στάθηκαν στο κομμάτι με τον Ρουφογάλη κι αυτό ήταν όλο. Όσο για τα τρία ονόματα στο εξώφυλλο, δεν τα έβαλα για να παινευτώ, τα έβαλα δηλώνοντας ότι δεν έχω πλέον τίποτε να κρύψω. Κάποτε με ρώτησε κάποιος "από ποιους ανθρώπους φυλάγεσαι;" και του είπα "από κανέναν. Γιατί μέσα από τα χρόνια έχω καταλάβει ότι κανείς δεν μπορεί να πάρει από μένα περισσότερα από όσα θέλω να του δώσω".
Έμαθε γρήγορα και από μικρή ηλικία πως για να προχωρήσει έπρεπε να ακολουθήσει το ρεύμα, μέχρι που βρέθηκε να κολυμπάει ανάποδα. Κι αυτό την τσαλάκωσε, τη φόρτισε και τη βάθυνε. Tο να πηγαίνω κόντρα στην κατακραυγή το έχω κάνει και με σφυρηλάτησε η φωτιά και το χτύπημα φορμάρουν το χαρακτήρα. Μου πήρε χρόνια περιπλάνησης μέχρι να αποφασίσω ότι θα ζήσω ελεύθερα, αλλά έκανα την επιλογή μου. Σαν καρδιογράφημα είναι η ζωή μου, μεγάλα σκαμπανεβάσματα, διαρκής κυματισμός ήμουν πότε Οδυσσέας, πότε Πηνελόπη. Τι να σου πω για μένα; Είμαι πιο απλή απ' όσο δείχνω, λιγότερο καλή απ' όσο φαίνεται, πολύ πιο ανήσυχη και η φαντασία μου τεράστια. Το "θέλω" με κινεί και το "φοβάμαι" με καταστέλλει. Κι όταν φοβάσαι κάτι πάρα πολύ, το προκαλείς και εκ των υστέρων ονομάζεις αυτόν το φόβο διαίσθηση"
No comments:
Post a Comment