Άννα Παναγιωταρέα (Συνέντευξη)

Η καταγραφή του εικοσιτετραώρου της Άννας Παναγιωταρέα μπορεί να επιβεβαίωσε την πολυπραγμοσύνη της όσον αφορά τα επαγγελματικά της, αλλά επεφύλασσε και ανατροπές όσον αφορά την καθημερινότητα που μπορεί να υπέθετε κάποιος ότι βιώνει η αναπληρώτρια διευθύντρια ειδήσεων και ενημέρωσης του Alpha...Πήγα στο σπίτι της Άννας Παναγιωταρέα, στην Πλάκα, ένα Σάββατο πρωί με ψιλόβροχο. Καθίσαμε στο σκεπασμένο με γυαλί αίθριο και μου πρόσφερε καφέ και βουτήματα. Στην αρχή με αντιμετώπισε με επιφύλαξη, αλλά μόλις αισθάνθηκε ασφαλής, νομίζω πως μίλησε με θάρρος για όλα όσα τη ρώτησα. Μου άφησε τελικά τις καλύτερες εντυπώσεις.


Η δημόσια εικόνα σας είναι, νομίζω, αυτή μιας πολύ δυναμικής σιδηράς κυρίας. Πολλές φορές για να φτάσετε στην καρδιά του προβλήματος γίνεστε δημοσιογραφικά αμείλικτη...
"Δεν νομίζω ότι γίνομαι αμείλικτη. Ίσα-ίσα που αποσύρω την ερώτηση αν κάποιος δεν θέλει να απαντήσει. Δεν ξέρω τι να πω. Αν με βλέπετε έτσι...".

Μερικές φορές μπορεί να γίνετε ενοχλητική επειδή θέτετε τους άλλους προ των ευθυνών τους. Αντιλαμβάνεστε το κόστος που μπορεί να έχει κάτι τέτοιο;
"Δεν έλαβα ποτέ υπόψη μου το κόστος. Ίσως στην αρχή της καριέρας μου. Ύστερα με συνήθισαν και τους συνήθισα. Άλλωστε, νομίζω ότι ο οποιοσδήποτε βαριέται αφόρητα όταν έχει να αντιμετωπίσει ένα δημοσιογράφο που διαρκώς τον κολακεύει". 

Η κολακεία μπορεί να μη χαίρει εκτίμησης, αλλά σε κάνει να αισθάνεσαι καλύτερα...
"Για μένα δεν ισχύει αυτό. Όταν κάποιος σε κολακεύει σημαίνει ότι έχει κάποια αδυναμία, ότι κάτι κρύβει. Όταν δω να το κάνει, για παράδειγμα, κάποιος συνεργάτης μου, τότε θεωρώ ότι μάλλον δεν κάνει καλά τη δουλειά του. Γι' αυτό και όσοι με ξέρουν αποφεύγουν να με κολακεύουν".

Δηλαδή δεν έχετε κόλακες γύρω σας;
"Ο κύκλος μου είναι πολύ κλειστός και αποτελείται από ελάχιστους δοκιμασμένους φίλους, που μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού. Μεταξύ μας λέμε τα πράγματα με το όνομά τους. Και όταν μου κάνουν μια παρατήρηση, ξέρω ότι δεν έχουν σκοπό ούτε να με μειώσουν ούτε να με στενοχωρήσουν. Το έχουν δείξει με την καθημερινή τους συμπεριφορά. Όταν, για παράδειγμα, πρόσφατα κάποιοι προσπάθησαν να μου κάψουν το σπίτι, αυτοί οι φίλοι ήταν εδώ μαζί μου μέσα σε ένα τέταρτο, χωρίς καν να τους ειδοποιήσω".

Νομίζετε ότι είστε απλή ή πολύπλοκη;
"Είμαι απλή. Δεν μου αρέσει, όπως λέει ο Καβάφης, το κεραμεούν και φαύλον. Για να καταλάβετε, αν πάνω από το κοτόπουλο μου προσθέσουν σάλτσες και κρέμες, δεν θα το φάω. Δεν είναι κοτόπουλο, είναι κάτι άλλο. Θέλω οι γεύσεις, τα σχήματα, τα χρώματα, οι άνθρωποι να είναι καθαροί στις προθέσεις τους. Δεν μου αρέσουν τα δήθεν".

Ένας δημοσιογράφος έχει εξουσία; 
"Ναι. Γιατί έχει τη δύναμη να υποβάλλει στην εξουσία ερωτήσεις που μπορεί να μείνουν αναπάντητες, αλλά δεν παύουν να είναι ερωτήσεις που όσο παραμένουν μετέωρες τόσο το χειρότερο για εκείνον που δεν τις απαντά".

Εσείς με ποιον τρόπο έχετε χρησιμοποιήσει την εξουσία;
"Δεν μπορώ να τη χρησιμοποιήσω, γιατί δεν την ασκώ. Επειδή παλιά έλεγε ο κόσμος θα σε πάω στον Τριανταφυλλόπουλο ή θα σε πάω στον Ευαγγελάτο έπρεπε εκείνοι να αισθάνονται ότι κυβερνούν; Αυτό είναι παράνοια. Και είναι πολύ οδυνηρή η στιγμή που αντιλαμβάνεσαι πως δεν είναι έτσι τα πράγματα όταν περπατάς στο δρόμο και κανείς δεν σε χαιρετάει πια".

Οι άντρες έλκονται ή απωθούνται από μια γυναίκα που είναι δυνατή;
"Δεν με έχει απασχολήσει ποτέ, γιατί εγώ η ίδια είμαι περιχαρακωμένη. Βλέπω, όμως, τι συμβαίνει γύρω μου. Οι άντρες είναι φυσικό να έλκονται, γιατί έχουν τη φαντασίωση ότι στις πολύ ιδιαίτερες στιγμές τους η γυναίκα θα εγκαταλείψει την περσόνα της χειραφετημένης και θα επιστρέψει στον παραδοσιακό της ρόλο. Είναι σαν να λέει ο άντρας εγώ είμαι ο εξουσιαστής και μπορεί προς τα έξω να φαίνεσαι κυρίαρχη, αλλά όταν μείνουμε μόνοι μας, το παιχνίδι θα παιχτεί παραδοσιακά. Αυτό, νομίζω, πως είναι το ύφος σε μια τέτοιου είδους σχέση".

Μια δυναμική γυναίκα προσποιείται κάποιες φορές την "ευάλωτη" για να κερδίσει έναν άντρα;
"Αυτές που ενδιαφέρονται καλά κάνουν και προσποιούνται. Κάθε φορά που παρατηρώ αυτό το παιχνίδι της δύναμης στα ζευγάρια, διασκεδάζω. Έχω την πολυτέλεια να το βρίσκω αστείο, γιατί έχω αποσυρθεί από αυτό το παιχνίδι".

Δεν θα μπορούσατε να είχατε γοητευθεί από έναν αυταρχικό άντρα;
"Μου έχει συμβεί όταν ήμουν πολύ νέα. Τώρα έχω διαμορφώσει το χαρακτήρα μου και δεν θεωρώ ότι μπορώ να πάρω κάτι από μια τέτοιου είδους σχέση. Δεν θα με κάνει καλύτερη. Και δεν είναι μόνο η ερωτική απόλαυση που μπορείς να μοιραστείς με κάποιον. Υπάρχουν πολύ πιο βαθιά και ουσιαστικά πράγματα. Βλέπω στις ταινίες που δυο άνθρωποι κάνουν έρωτα και ύστερα ανάβουν τσιγάρο και γυρίζουν πλευρό. Αναρωτιέμαι πώς γίνεται να ευτελίσεις σημαντικά πράγματα με τη ρουτίνα και την επανάληψη. Δεν το καταλαβαίνω αυτό. Είμαι δύσκολη".

Μήπως δεν αφήνετε στη ζωή σας χώρο για περιπέτεια;
"Δεν είναι έτσι. Μου αρέσει η περιπέτεια των ιδεών, να χαθώ σε ένα βιβλίο. Να χαθώ με τις ώρες στο ίντερνετ. Μου αρέσει η περιπέτεια στο χρόνο. Να μην έχω κάτι συγκεκριμένο να κάνω, να μην έχω πρόγραμμα. Μου αρέσει να χάνομαι σε μια άγνωστη πόλη"...

Σε μια ξένη πόλη, όμως, μπορεί να προκύψει και ένας απρόσμενος έρωτας...
"Σας βεβαιώ πως είμαι θωρακισμένη".

Τι είναι αυτό που σας οδηγεί;
"Έχω μάθει να βλέπω την ομορφιά της ζωής. Έχω βαθιά πίστη στο Θεό, πράγμα που όλα τα εγκόσμια τα βάζει σε έναν εντελώς άλλο δρόμο από αυτόν της καθημερινότητας. Κοιτάζοντας προς τα πίσω, διαπιστώνω με ανακούφιση ότι πολύ καλά έκανα και άφησα πολλά πράγματα στο χέρι Του, αντί να τα λύσω όλα μόνη μου".

Πρέπει να σας πω ότι μου ακούγεται αυτό κάπως εγωιστικό...
"Εγωιστικό το να πιστεύεις; Ίσα-ίσα που χρειάζεται να ασκηθείς στην υπακοή και στην υπομονή. Εσείς δεν πιστεύετε;".

Πιστεύω ότι είναι κοντά μου, αλλά δεν καταλαβαίνω γιατί να μην είναι κοντά σε όλους, κοντά και σε εκείνους που υποφέρουν.
"Παντού είναι ο Θεός. Καθένας έχει να πάρει από την κατάσταση στην οποία βρίσκεται".

Μια και μιλάμε για το Θεό, μπορεί να γίνει δημοσιογραφία με το σταυρό στο χέρι;
"Βέβαια. Δεν αδικείς, δεν κλέβεις, δεν λες ψέματα όσο γίνεται το τελευταίο στο επάγγελμά μας".

Τα λάθη σας τα αναγνωρίζετε;
"Αμέσως".

Ο Alpha είναι καλό σπίτι;
"Θα γίνει καλύτερο. Χρειάζεται, όμως, κάποιο χρόνο. Είναι πολύ ευτυχές το γεγονός ότι ο Δημήτρης Κοντομηνάς, άνθρωπος πεπαιδευμένος, έχει την υπομονή να περιμένει τους καρπούς από όλη αυτή την προσπάθεια. Πρέπει να περάσει καιρός για να μάθει ο κόσμος να σε βλέπει. Ο Χατζηνικολάου έχει γύρω του μια θαυμάσια ομάδα και όλοι εργάζονται για το καλύτερο".

Έχω την εντύπωση ότι κάνετε τη δουλειά που κάνετε γιατί θέλετε να βοηθήσετε...
"Την κάνω γιατί καταρχήν πρέπει να ζήσω. Και ύστερα διότι πιστεύω ότι μπορώ να την κάνω καλά. Δεν τρέφω αυταπάτες ότι μπορώ να αλλάξω την Ελλάδα. Αυτό θα ήταν εκ μέρους μου ένας αγώνας άγονος. Αν κάπου βοηθώ κιόλας, ακόμη καλύτερα".

Τι σας κάνει χαρούμενη;
"Πολλά πράγματα. Η μικρή Άννα, η εγγονή μου, η οποία κάθε φορά που με βλέπει, θέλει να παίξουμε κουκλοθέατρο. Το ότι βλέπω ευτυχισμένη την κόρη μου με τον άνδρα της και ότι πάνε καλά οι φίλοι μου, γιατί μαζί τους πάω καλά και εγώ. Μικρά-μικρά, σχεδόν ασήμαντα πράγματα".

Σας είναι, λοιπόν, εύκολο να είστε χαρούμενη. Είστε, όμως, ευτυχισμένη;
"Πολύ. Αλλά η ευτυχία δεν είναι μια διαρκής κατάσταση. Είναι στιγμές. Δεν μπορείς να ζήσεις το απόλυτο σε βάθος χρόνου, γιατί θα σε εξοντώσει. Είναι φορές που νιώθεις την ευτυχία να σε συνεπαίρνει, την ψυχή σου να φτερουγίζει, νιώθεις την καρδιά σου γεμάτη".

Υπάρχουν πράγματα που σας έχουν πληγώσει πολύ;
"Τα ξεχνώ. Διαθέτω έναν περίεργο μηχανισμό που σβήνει από τη μνήμη μου οτιδήποτε με έχει πικράνει. Ακόμη και πρόσωπα. Το πιστεύετε ότι δυσκολεύομαι να θυμηθώ ακόμη και το όνομά τους; Και δεν έχω πια τίποτα εναντίον τους, γιατί είναι σαν να μην υπήρξαν ποτέ".

Υπάρχουν άνθρωποι στη ζωή μας που βρίσκονται στο απυρόβλητο. Δεν φαντάζομαι, για παράδειγμα, να έχετε αγριέψει ποτέ με την κόρη σας...
"Είμαι ιδιαίτερα αυστηρή με τους δικούς μου ανθρώπους, αλλά με την κόρη μου πραγματικά δεν χρειάστηκε. Πέρα από την αγάπη που της έχω ως μάνα, είναι ένα πρόσωπο που σέβομαι και εκτιμώ. Το έχει κερδίσει με το σπαθί της".

Ποια νομίζετε πως είναι τα κύρια χαρακτηριστικά της;
"Είναι προσγειωμένη, ειλικρινής και έξυπνη. Όταν έχει γίνει κάτι και αισθάνομαι πιεσμένη, η Ελένη σπεύδει να με αγκαλιάσει, για να μου πει πάει, πέρασε, ηρέμησε τώρα".

Τι την έχετε συμβουλέψει κατά καιρούς;
"Το μόνο που μπορείς να πεις σε ένα νέο άνθρωπο ως παρηγορητικό λόγο είναι ότι η δυστυχία όπως και η ευτυχία είναι εφήμερη. Και ότι υπάρχει Θεός. Αυτά μόνο".

Υπάρχουν πράγματα που φοβάστε;
"Δεν φοβάμαι για μένα, φοβάμαι για τους ανθρώπους μου. Αλλά καταφέρνω να μετριάζω το φόβο, γιατί δεν μπορώ να αφήσω αυτό το ζώο να με παγώσει. Ξέρετε, τη μέρα που πήγαν να μου κάψουν το σπίτι, η γυναίκα που είχα στο σπίτι φοβήθηκε τόσο πολύ που έφυγε και γύρισε στη χώρα της. Τη δικαιολογώ. Αλλά προσωπικά με πανικοβάλλει η ιδέα ότι θα μπορούσα να γυρίσω στην εποχή που ταραζόμουν με το παραμικρό. Τώρα φοβάμαι μόνον το Θεό".

Τι σας καθησυχάζει;
"Η αγάπη. Το σ' αγαπώ είναι αρκετό για μένα και δεν χρειάζεται επίθετα. Είναι πολύ δυνατό από μόνο του. Όπως η συγγνώμη. Δεν υπάρχει μικρή και μεγάλη συγγνώμη. Υπάρχει μόνο η συγγνώμη που πρέπει να είναι η απόλυτη συντριβή για αυτό που έχεις κάνει. Είναι τόσο έντονη που δεν χρειάζεται να τη στολίσεις παραπάνω".

Είστε κοκέτα;
"Μάλλον ναι. Επειδή το σώμα μας είναι Οίκος Θεού, είμαστε υποχρεωμένοι να το περιποιούμαστε. Πάντα μου άρεσε η ποιότητα στα πράγματα. Να είναι καλό το ύφασμα, να είναι τα ρούχα καλοραμμένα, να έχουν ωραία μεταξωτή φόδρα".

Πώς συντηρείτε το σπίτι σας, αφού λείπετε τόσες πολλές ώρες;
"Εμπιστεύομαι άλλους ανθρώπους να το κάνουν για μένα, αλλά γνωρίζω τα του οίκου μου άριστα. Ξέρω και την παραμικρή λεπτομέρεια, γιατί την έχω βάλει εγώ με πολύ κόπο και ιδρώτα. Τα μεσημέρια μερικές φορές εξαφανίζομαι για λίγο από τον Alpha και ο Νίκος Χατζηνικολάου με ρωτάει περιπαικτικά με ποιον βγαίνω. Τι να του πω; Με τον ταπετσέρη και το λουστραδόρο; Αυτή είναι η αλήθεια. Θα μπορούσα, όμως, με ευκολία να βγω από το σπίτι, να κλείσω την πόρτα πίσω μου και να μην ξαναγυρίσω ποτέ. Δεν δένομαι με τα πράγματα. Χαίρομαι τις πορσελάνες, τα ασημικά, τα χαλιά, αλλά γνωρίζω ότι θα κλείσω τα μάτια μου και δεν θα τα χρειάζομαι πια".

Σας αρέσει το γεγονός ότι όλα αυτά θα περάσουν στην κόρη σας;
"Πολύ".

Θα βάφατε ποτέ την άσπρη σας τούφα στο χρώμα που έχουν τα υπόλοιπα μαλλιά σας;
"Περιμένετε λίγο"...

Σηκώνεται και μου φέρνει μια φωτογραφία της σε νεαρή ηλικία, για να μου δείξει ότι το άσπρο ήταν πάντα εκεί.
"Αν τη βάψω", μου λέει, "δεν θα είμαι ο εαυτός μου στον καθρέφτη. Έτσι έχω γεννηθεί και έτσι με έχω συνηθίσει. Αν τα αφήσω όλα άσπρα, όπως είναι τώρα κάτω από τη βαφή, πάλι δεν θα είμαι εγώ".

Αν μια μέρα δεν υπήρχε πια η άσπρη τούφα, τι θα έπρεπε να συμπεράνουμε για σας;
"Μάλλον ότι έχω παραιτηθεί από τη ζωή, ότι έχω αλλάξει ρότα"...